سپاس موفور و ستايش نامحصور مخصوص پروردگاري است که مستور است از غايت ظهور و محجوب است از شدت نور از توحد در ذات بيرون است از درک هر عارف
(آغاز)
پس بس است ايشان را در استحقاق عذاب بيرون رفتن ايشان از راه راست حق و واپس اوتادن ايشان در گمراهي و کوري و مصدود و ممنوع گشتن ايشان از وصول به حق و سرکشي و چموشي کردن ايشان در بيابان حيرت و ضلالت به اتمام رسيد
(انجام)
<ترجمه تحت اللفظي نهج البلاغه است و گاهي برخي از جملات را به کوتاهي شرمح مي کند. مولف آن را در دو جلد به امر فتح علي شاه قاجار و در سال هاي ۱۲۲۵و ۱۲۲۶ نگاشته است>
(يادداشتهاي نسخه)
بیشتر
<الذريعه>: ج.۴. ص.۱۴۴
(يادداشتهاي نسخه)
<سپهسالار>: ج.۲. ص.۱۸
(يادداشتهاي نسخه)
<نيمه اول نهج البلاغه (خطبه ها) را در بر دارد>
(يادداشتهاي نسخه)
عناوين و خطوط شنگرف ، تمام صفحات مجدول به خطوط سياه و زرين - لوح مزدوج مذهب و لاجوردي با نقش گل و بته
(يادداشتهاي نسخه)
