تحقيق حاضر پيرامون خشونت و ترور از منظر قرآن، روايات و فقها مي‌باشد. نويسنده در دو باب پس از بررسي مفهوم ارهاب و عنف، هرگونه ارهاب و خشونتي در دين و حدود آن را به استثناي جهاد، حدود، قصاص و امر به معروف و نهي از منکر، مشروع نمي‌داند.وي سپس به تشريح جهاد و فلسفه و اقسام آن از جمله جهاد با مشرکان، کافران، اهل کتاب، منافقان، اهل بغي و جهاد دفاعي مي‌پردازد. وي همچنين با بررسي انواع حدود در اسلام به آثار تعزيري، تنبيهي و تربيتي آن اشاره مي‌نمايد و ضمن بررسي تاريخچه آن در ملل گذشته و اديان آسماني به پاره‌اي از شبهات پاسخ مي‌گويد.وي با اشاره به فريضه امر به معروف و نهي از منکر و شرايط و مراتب آن دو به مواجهه مکتب اهل‌بيت (ع) در برابر حاکمان جور از جمله مقابله امام علي(ع) با معاويه، نهضت عاشورا، تأييد زيد از سوي امام صادق (ع) و تأييد شهيد فخ از سوي امام کاظم(ع) اشاره مي‌کند و سکوت در برابر حاکمان جور را جايز نمي‌داند.نويسنده شئون امامت در مکتب اهل‌بيت(ع) را علاوه بر مرجعيت ديني و علمي، زعامت سياسي و پيشوايي مردم مي‌داند و با اشاره به جايگاه امامت و امام در فقه سياسي تشيع، استمرار اين امامت و ولايت را در ولايت فقيه مي‌داند.نويسنده در همين ارتباط به شرايط ولايت فقيه و کيفيت انتخاب ولي‌فقيه مي‌پردازد و نتيجه مي‌گيرد در دين اسلام ترور و خشونت به معناي اصطلاحي مشروع نيست، اما جهاد، امر به معروف و نهي از منکر، اقامه حدود و قصاص مشروع است و اين‌گونه امور را نمي‌توان خشونت ناميد و يا آن را مختص دين و مل تي دانست.
بیشتر
کتابنامه و فهرست مطالب اثر حاضر در جلد دوم درج شده است.
تحقيق حاضر پيرامون خشونت و ترور از منظر قرآن، روايات و فقها مي‌باشد. نويسنده در دو باب پس از بررسي مفهوم ارهاب و عنف، هرگونه ارهاب و خشونتي در دين و حدود آن را به استثناي جهاد، حدود، قصاص و امر به معروف و نهي از منکر، مشروع نمي‌داند.وي سپس به تشريح جهاد و فلسفه و اقسام آن از جمله جهاد با مشرکان، کافران، اهل کتاب، منافقان، اهل بغي و جهاد دفاعي مي‌پردازد. وي همچنين با بررسي انواع حدود در اسلام به آثار تعزيري، تنبيهي و تربيتي آن اشاره مي‌نمايد و ضمن بررسي تاريخچه آن در ملل گذشته و اديان آسماني به پاره‌اي از شبهات پاسخ مي‌گويد.وي با اشاره به فريضه امر به معروف و نهي از منکر و شرايط و مراتب آن دو به مواجهه مکتب اهل‌بيت (ع) در برابر حاکمان جور از جمله مقابله امام علي(ع) با معاويه، نهضت عاشورا، تأييد زيد از سوي امام صادق (ع) و تأييد شهيد فخ از سوي امام کاظم(ع) اشاره مي‌کند و سکوت در برابر حاکمان جور را جايز نمي‌داند.نويسنده شئون امامت در مکتب اهل‌بيت(ع) را علاوه بر مرجعيت ديني و علمي، زعامت سياسي و پيشوايي مردم مي‌داند و با اشاره به جايگاه امامت و امام در فقه سياسي تشيع، استمرار اين امامت و ولايت را در ولايت فقيه مي‌داند.نويسنده در همين ارتباط به شرايط ولايت فقيه و کيفيت انتخاب ولي‌فقيه مي‌پردازد و نتيجه مي‌گيرد در دين اسلام ترور و خشونت به معناي اصطلاحي مشروع نيست، اما جهاد، امر به معروف و نهي از منکر، اقامه حدود و قصاص مشروع است و اين‌گونه امور را نمي‌توان خشونت ناميد و يا آن را مختص دين و مل تي دانست.
بیشتر
کتابنامه و فهرست مطالب اثر حاضر در جلد دوم درج شده است.
