نسخه حاضر با ديباچه‌اي است از گردآورنده و شاگرد نگارنده يعني خواجه امام‌الدين معروف به خواجه امامي، با يک خطبه عربي با زيرنويس فارسي و (لغت) به زبان ترکي و (منقبت) به زبان فارسي و (تعريف اصحاب) به زبان اردو آنگاه ديباچه کتاب به فارسي. در اين ديباچه فارسي پس از نام گردآورنده و ستايش از استاد مي‌گويد نامه‌هاي او را که بدست مي‌رسيد گردآورده تا در ۱۲۳۲ه. (۱۸۱۷م.) بروزگار نواب غازي‌الدين حيدرخان بهادر شهامت جنگ که اين ديباچه را ساخته بنام (معدن الفوايد) ناميدم. سپس ۱۸۲ (رقعه) است به شماره بسياري از نامه‌ها عنوان خطاب به خود شاگرد است (خواجه امامي) (فهرست مشترک پاکستان، ج. ۵، ص.۳۷۰) (کتابشناسي ملي). همچنين در حاشيه اوراق ترجمه برخي اصطلاحات و لغات به زبان فارسي آمده است
(Version notes)
بیشتر
به ضميمه "<ضابطه هلاليه>" تاليف عبدالرحمن ولد حاجي محمد روشن خان که در جهار صفحه آخر کتاب آمده است
(Version notes)
ظاهرا اثر حاضر با فروست <مکتوبات و رقعات؛ نمبر ۵> منتشر شده است
(Version notes)
