نويسنده اين اثر را در جواب نطق وزير فوايد عامه در جلسه ۲۲ آبان ۱۳۰۵ در مجلس شوراي ملي که ما مهندس نداريم نگاشته و براي دفاع از خود و همکاران مهندس خود مدعي ميشود که در ايران مهندس وجود دارد ولي مقامات دولتي به واسطه عدم اطلاع اين افراد را شناسايي نکرده اند و مختصري از فعاليتهاي خود گزارش مي دهد
