<مثنوي است که پس از ولد نامه به خواهش بزرگي از اهل دل و به سبک و وزن مثنوي پدرش " مولوي" تصنيف کرده است> (يادداشتهاي نسخه‏)

<الذريعه>:ج.‎۱۰.ص.‎۶۷ (يادداشتهاي نسخه‏)

<فرهنگ سخنوران>:ص.‎۲۷۴ (يادداشتهاي نسخه‏)

<ديوان سلطان ولد>:(مقدمه ص هفت) (يادداشتهاي نسخه‏)

مجموعه ‎۱۹۴۵ ( برگ ۲۰۳-‎۲۹۱) (يادداشتهاي نسخه‏)

<مباحث جلد دوم را دارد> (يادداشتهاي نسخه‏)

<مثنوي است که پس از ولد نامه به خواهش بزرگي از اهل دل به نظم در آمده است و بر وزن مثنوي معنوي پدرش " مولوي " است. صاحب الذريعه رباب نامه را بخشي از ولد نامه دانسته است> (يادداشتهاي نسخه‏)

بیشتر

<الذريعه>:ج.‎۱۰.ص.‎۶۷ (يادداشتهاي نسخه‏)

<فرهنگ سخنوران>:ص.‎۲۷۴ (يادداشتهاي نسخه‏)

<ديوان سلطان ولد>:(مقدمه ص هفت) (يادداشتهاي نسخه‏)

مجموعه ‎۱۹۴۵( برگ ۱۰۷-‎۲۰۱) (يادداشتهاي نسخه‏)

<مباحث جلد اول را دارد> (يادداشتهاي نسخه‏)

<در شرح حال و مقامات پدرش "مولوي" و مشايخ طريقت خود است که بر وزن حديقه سنايي سروده است و در ضمن شامل فوايد بسيار در عرفان و تصوف و سلوک است و در غره ربيع الاول ‎۶۹۰ هـ آغاز و در چهارم جمادي الاخر به پايان رسانده است> (يادداشتهاي نسخه‏)

بیشتر

<ذريعه>:ج.‎۹.ص.‎۱۲۷۹ (يادداشتهاي نسخه‏)

<فرهنگ سخنوران>:ص.‎۲۷۴ (يادداشتهاي نسخه‏)

<ديوان سلطان ولد> (مقدمه ص هفت) (يادداشتهاي نسخه‏)

<مشترک پاکستان>:ج.‎۷.ص.‎۳۷۴ (يادداشتهاي نسخه‏)

مجموعه ‎۱۹۴۵( برگ ۱-‎۱۰۵) (يادداشتهاي نسخه‏)

۱۳۱۵ = .‎ق‎۱۳۵۵

کتابنامه به صورت زيرنويس

<چاپ سربي>

<واقف: محمد رمضاني>

۱۳۳۸

عنوان عطف: ديوان سلطان ولد

واژه‌نامه

نمايه

ن.‎۱ <اهدا کننده: آيت الله بروجردي> ، ن.‎۲ <اهدا کننده: محمد حسن طباطبايي بروجردي>، ن.‎۳ <واقف: محمد رمضاني>