گیلبرت آرتور هایت (22 ژوئن 1906 - 20 ژانویه 1978) یک کلاسیکدان، استاد، نویسنده، روشنفکر، منتقد و ادبیات کلاسیک اسکاتلندی-آمریکایی بود. هایت بیشتر انرژی خود را به تدریس اختصاص داد، اما وی همچنین آرزو داشت تا سطح فرهنگ توده ای از مردم را بالا ببرد و با انتشار مقاله ها و کتاب ها، میزبانی از برنامه رادیویی خود، کلوپ، و خدمت در هیئت تحریریه مجله Horizon به تأثیرگذاری گسترده ای دست یابد. مانند دیگران که در آن زمان در کلمبیا مشغول تدریس بودند- لیونل تیلینگ، مارک ون دورن، اریک بنتلی، ارنست نگله- گیلبرت هایت کار خود را پرورش یک سنت دانست. هایت نوشت: "اینها کتاب نیستند، تکه های کاغذ بی جان هستند، بلکه "ذهن"زنده روی قفسه ها هستند." وی معتقد بود: "هدف اصلی آموزش و پرورش این است که بعد از تأمین معاش، به شما نشان دهد که چگونه از زندگی لذت ببرید؛ و می توانید با دستیابی و حفظ شادی، یادگیری، طولانی ترین و بهترین و با ثبات ترین زندگی را داشته باشید."گیلبرت آرتور هایت (22 ژوئن 1906 - 20 ژانویه 1978) یک کلاسیکدان، استاد، نویسنده، روشنفکر، منتقد و ادبیات کلاسیک اسکاتلندی-آمریکایی بود. هایت بیشتر انرژی خود را به تدریس اختصاص داد، اما وی همچنین آرزو داشت تا سطح فرهنگ توده ای از مردم را بالا ببرد و با انتشار مقاله ها و کتاب ها، میزبانی از برنامه رادیویی خود، کلوپ، و خدمت در هیئت تحریریه مجله Horizon به تأثیرگذاری گسترده ای دست یابد. مانند دیگران که در آن زمان در کلمبیا مشغول تدریس بودند- لیونل تیلینگ، مارک ون دورن، اریک بنتلی، ارنست نگله- گیلبرت هایت کار خود را پرورش یک سنت دانست. هایت نوشت: "اینها کتاب نیستند، تکه های کاغذ بی جان هستند، بلکه "ذهن"زنده روی قفسه ها هستند." وی معتقد بود: "هدف اصلی آموزش و پرورش این است که بعد از تأمین معاش، به شما نشان دهد که چگونه از زندگی لذت ببرید؛ و می توانید با دستیابی و حفظ شادی، یادگیری، طولانی ترین و بهترین و با ثبات ترین زندگی را داشته باشید."گیلبرت آرتور هایت (22 ژوئن 1906 - 20 ژانویه 1978) یک کلاسیکدان، استاد، نویسنده، روشنفکر، منتقد و ادبیات کلاسیک اسکاتلندی-آمریکایی بود. هایت بیشتر انرژی خود را به تدریس اختصاص داد، اما وی همچنین آرزو داشت تا سطح فرهنگ توده ای از مردم را بالا ببرد و با انتشار مقاله ها و کتاب ها، میزبانی از برنامه رادیویی خود، کلوپ، و خدمت در هیئت تحریریه مجله Horizon به تأثیرگذاری گسترده ای دست یابد. مانند دیگران که در آن زمان در کلمبیا مشغول تدریس بودند- لیونل تیلینگ، مارک ون دورن، اریک بنتلی، ارنست نگله- گیلبرت هایت کار خود را پرورش یک سنت دانست. هایت نوشت: "اینها کتاب نیستند، تکه های کاغذ بی جان هستند، بلکه "ذهن"زنده روی قفسه ها هستند." وی معتقد بود: "هدف اصلی آموزش و پرورش این است که بعد از تأمین معاش، به شما نشان دهد که چگونه از زندگی لذت ببرید؛ و می توانید با دستیابی و حفظ شادی، یادگیری، طولانی ترین و بهترین و با ثبات ترین زندگی را داشته باشید."گیلبرت آرتور هایت (22 ژوئن 1906 - 20 ژانویه 1978) یک کلاسیکدان، استاد، نویسنده، روشنفکر، منتقد و ادبیات کلاسیک اسکاتلندی-آمریکایی بود. هایت بیشتر انرژی خود را به تدریس اختصاص داد، اما وی همچنین آرزو داشت تا سطح فرهنگ توده ای از مردم را بالا ببرد و با انتشار مقاله ها و کتاب ها، میزبانی از برنامه رادیویی خود، کلوپ، و خدمت در هیئت تحریریه مجله Horizon به تأثیرگذاری گسترده ای دست یابد. مانند دیگران که در آن زمان در کلمبیا مشغول تدریس بودند- لیونل تیلینگ، مارک ون دورن، اریک بنتلی، ارنست نگله- گیلبرت هایت کار خود را پرورش یک سنت دانست. هایت نوشت: "اینها کتاب نیستند، تکه های کاغذ بی جان هستند، بلکه "ذهن"زنده روی قفسه ها هستند." وی معتقد بود: "هدف اصلی آموزش و پرورش این است که بعد از تأمین معاش، به شما نشان دهد که چگونه از زندگی لذت ببرید؛ و می توانید با دستیابی و حفظ شادی، یادگیری، طولانی ترین و بهترین و با ثبات ترین زندگی را داشته باشید." (نویسنده همکار,داراي شخص تولیدکننده (تهیه‌کننده) تلویزیون)

تاثير يونان و روم بر ادبيات غرب

گیلبرت هایت، استاد نامدارد زبان و ادبیات لاتین دانشگاه کلمبیا، به سال 1906 در گلاسکو زاده شد ودر ژانویه 1978 در نیویورک چشم از جهان فروبست. ادبیات و سنت های کلاسیک یکی از چهارده اثری است که از این نویسنده، شاعر و منتقد ادبی برجسته به یادگار مانده است. موضوع کتاب از زمان انتشار همواره مرجع و ماخذ پژوهندگان بوده است، دست کم در زبان فارسی تازه و بکر است. نویسنده از تاخیر فرهنگ یونانی و لاتین بر ادب مغرب زمین سخن میگوید و در کنار مباحث بسیاری که مطرح می کند، از جمله، نشان می دهد که بزرگان ادب این خطه جهان، از جاسر و شکسپیر و دانته تا گوته و جویس و سارتر و بسیاری دیگر، آثار ادبی، فلسفی و تاریخی، هم چنین اساطیر و افسانه های فرهنگ کلاسیک را دستمایه کار کرده اند و نه تنها خود از آن ها بهره گرفته اند، با نقل و ترجمه آن آثار واسطه انتقال واژگان و مفاهیم بسیار به زبان های بومی خود شده اند و آن ها را از شکل زبان هایی محدود و فقیر در آورده اند و عمق و گسترش بخسیده اند، تا آن جا که این زبان های بومی دیگر رساننده نیاز های روزمره نبوده اند، بلکه ظرفیت بیان اندیشه های بلند را هم داشته اند. گیلبرت هایت، استاد نامدارد زبان و ادبیات لاتین دانشگاه کلمبیا، به سال 1906 در گلاسکو زاده شد ودر ژانویه 1978 در نیویورک چشم از جهان فروبست. ادبیات و سنت های کلاسیک یکی از چهارده اثری است که از این نویسنده، شاعر و منتقد ادبی برجسته به یادگار مانده است. موضوع کتاب از زمان انتشار همواره مرجع و ماخذ پژوهندگان بوده است، دست کم در زبان فارسی تازه و بکر است. نویسنده از تاخیر فرهنگ یونانی و لاتین بر ادب مغرب زمین سخن میگوید و در کنار مباحث بسیاری که مطرح می کند، از جمله، نشان می دهد که بزرگان ادب این خطه جهان، از جاسر و شکسپیر و دانته تا گوته و جویس و سارتر و بسیاری دیگر، آثار ادبی، فلسفی و تاریخی، هم چنین اساطیر و افسانه های فرهنگ کلاسیک را دستمایه کار کرده اند و نه تنها خود از آن ها بهره گرفته اند، با نقل و ترجمه آن آثار واسطه انتقال واژگان و مفاهیم بسیار به زبان های بومی خود شده اند و آن ها را از شکل زبان هایی محدود و فقیر در آورده اند و عمق و گسترش بخسیده اند، تا آن جا که این زبان های بومی دیگر رساننده نیاز های روزمره نبوده اند، بلکه ظرفیت بیان اندیشه های بلند را هم داشته اند. گیلبرت هایت، استاد نامدارد زبان و ادبیات لاتین دانشگاه کلمبیا، به سال 1906 در گلاسکو زاده شد ودر ژانویه 1978 در نیویورک چشم از جهان فروبست. ادبیات و سنت های کلاسیک یکی از چهارده اثری است که از این نویسنده، شاعر و منتقد ادبی برجسته به یادگار مانده است. موضوع کتاب از زمان انتشار همواره مرجع و ماخذ پژوهندگان بوده است، دست کم در زبان فارسی تازه و بکر است. نویسنده از تاخیر فرهنگ یونانی و لاتین بر ادب مغرب زمین سخن میگوید و در کنار مباحث بسیاری که مطرح می کند، از جمله، نشان می دهد که بزرگان ادب این خطه جهان، از جاسر و شکسپیر و دانته تا گوته و جویس و سارتر و بسیاری دیگر، آثار ادبی، فلسفی و تاریخی، هم چنین اساطیر و افسانه های فرهنگ کلاسیک را دستمایه کار کرده اند و نه تنها خود از آن ها بهره گرفته اند، با نقل و ترجمه آن آثار واسطه انتقال واژگان و مفاهیم بسیار به زبان های بومی خود شده اند و آن ها را از شکل زبان هایی محدود و فقیر در آورده اند و عمق و گسترش بخسیده اند، تا آن جا که این زبان های بومی دیگر رساننده نیاز های روزمره نبوده اند، بلکه ظرفیت بیان اندیشه های بلند را هم داشته اند (بخشي است از(بيان))