ز مشهورترين سروده هاي ابوفراس قصيده‌اي است که آن را در پاسخ به اميرزاده‌اي از عباسيان، يعني ابن معتز و قصيدة ابن سکره هاشمي، سروده و به شافيه مشهور است . وي در اين قصيده به تندي بر امويان و عباسيان مي تازد و برتريهاي ادعايي عباسيان را دروغين مي‌شمارد؛ زشتکاريهاي آنان را يکايک نام مي‌برد؛ بر بزرگواري امام موسي کاظم(ع) و امام رضا(ع) تأکيد مي ورزد و هارون‌الرشيد و مأمون را در خور قياس با آنان نمي شمرد. اين قصيده در حدود ‎۶۰ بيت است و با اعتراض به غصب خلافت و پايمال کردن حق فرزندان علي ابن ابيطالب(ع) و از دست رفتن دين به دست غاصبان آغاز مي گردد و در آن به فرمان پيامبر(ص) در روز غدير و نيز ناديده گرفته شدن آن در شوراي سقيفه اشاره مي‌کند. اثر حاضر شرح مفصلي است بر بر آن قصيده که به اسم امير ابي سعد سيد عبدالله فخري‌زاده نوشته شده و مطالب تاريخي بسيار از کتابهاي حديث و تاريخ و ادب مي آورد و بنا بگفته ذريعه(‎۳۱۵؛‎۱۳) بسال ‎۱۱۷۳ تاليف شده است. (کتابشناسي ملي) (Version notes)

در حواشي صفحات توضيحاتي با نشان اختصاري " صح" آمده است (Version notes)

صفحات زوج و فرد رکابه دارند (Version notes)

بياض: <کتابخانه آستانه حضرت معصومه سلام الله عليها؛ کتابخانه مرکز تحقيقات رايانه اي حوزه علميه اصفهان؛ کتابخانه مسجد اعظم> (Version notes)

در اين کتاب به شماره ‎1619 و ‎2927 نيز موجود مي باشد. (Version notes)

عناوين نوشته نيست ، تصحيح شده و گاهي حواشي کوتاه دارد (Version notes)

مجموعه ‎۳۰۹ (برگ ۲۲۶- ‎۲۳۳) (Version notes)

عناوين نوشته نيست ، تصحيح شده و گاهي حواشي کوتاه دارد (Version notes)

مجموعه ‎۳۰۹ (برگ ۲۲۶- ‎۲۳۳) (Version notes)

عناوين نوشته نيست ، تصحيح شده و گاهي حواشي کوتاه دارد (Version notes)

مجموعه ‎۳۰۹ (برگ۲۰۶- ‎۲۲۶) (Version notes)