کتابنامه: ص ۱۷۵-‎۱۸۱؛ همچنين به صورت زيرنويس

کتابنامه: ص. ۲۳۶- ‎۲۴۳؛ همچنين به صورت زيرنويس

کتابنامه: ص ۲۱۱-‎۲۲۳؛ همچنين به صورت زيرنويس

چکيده : نوشتار حاضر پيرامون عصمت پيامبران و پاسخ به شبهات در اين زمينه مي‌باشد. نويسنده در ضمن سه فصل پس از مفهوم‌شناسي عصمت به قلمرو آن در زمينه‌هاي عقايد، تبليغ، فتوا و افعال اشاره مي‌نمايد و با بررسي دلايل عقلي و نقلي عصمت، نتيجه مي‌گيرد متکل مان اسلامي در اصل مسأله اتفاق‌نظر دارند.وي در بخش او ل به همساني انبيا با ساير انسان‌ها در پديد آمدن احساس يأس و نااميدي و تأثيرپذيري از القاءات شيطاني اشاره مي‌نمايد و ضمن پاسخ‌گويي به اين شبهات پيامبران را مؤي د به توفيقات الهي و مبر ا از نفوذ شيطان و القاءات آن مي‌داند.نويسنده در فصل پاياني به شبهات خاصي که پيرامون عصمت پيامبران اولواالعزم و ديگر پيامبران است مي‌پردازد، و با بررسي آيات قرآن که متضم ن عتاب و خطاب شديد به انبيا يا آياتي که بيانگر عصيان و خطا و گمراهي آنان است، مي‌پردازد و ضمن تحليل و بررسي آيات، دامان پيامبران خصوصا پيامبران صاحب شريعت را از هرگونه گناه و نافرماني مبر ا مي‌داند.وي در پايان با بررسي قصه آدم (ع) و قصه يوسف (ع) و تحليل هر يک، اين دو پيامبر و ديگر انبيا را انسان‌هاي برگزيده خدا مي‌شمرد که در مسير رشد و کمال همچون ديگر انسان‌ها در تنور مصايب و بلاها سوختند، ولي در تمامي مراحل چه در عقايد و رفتار و چه در ابلاغ وحي و رسالت از هرگونه آلودگي پاک هستند.

کتابنامه: ص. ۱۱۸- ‎۱۲۱؛ همچنين به صورت زيرنويس.

کتابنامه: ص. [۱۸۲]-‎۱۸۸؛ همچنين به صورت زيرنويس

کتابنامه: ص. ۱۶۴- ‎۱۷۰؛ همچنين به صورت زيرنويس.

در اين رساله شخص عالمي که از او ذکر نام نشده سوالي پيرامون مقام عصمت و علم حضرت آدم و نوع پوشش و لباس وي هنگام رانده شدن از بهشت نموده است. آيت الله لواساني ضمن عرض اعتذار و ارادات به شخص سوال کننده پاسخ مينويسد. وي در مقدمه بيان ميکند اصل پاسخ همان است که به "<ميرزا عبدالحسين"> گفته ام اما جهت احترام آن را مرقوم ميدارم . پاسخ شامل شش مقدمه و يک تبصره است. و در انتهاي آن پاسخ يکي از احبه را پيرامون شرح و ترجمه روايتي در منزلت عقل مينويسد. (Version notes)

اين رساله به ضميمه سه رساله ديگر صحافي شده و به همراه بخشي از کتابخانه شخصي مولف به اين کتابخانه اهدا گرديده است. پشت برگ آخر <ماده تاريخ وفات مرحوم مبرور آيه الله شيخ مشکور به سال ‎۱۲۷۲> نوشته شده است (Version notes)

<کاتب مولف> است (Version notes)

[۱۳

عنوان از روي جلد

کتابنامه: ص. ‎14؛ همچنين به صورت زيرنويس